os[The Wolf and the Lamb] หมาป่า กับ ลูกแกะ DAEUP

ข้อมูลเบื้องต้น

L o t t e : T r e a s u r y

 

                                                   



วันนี้เอาฟิคสั้นมาเสนอ หมาป่ากับลูกแกะแด้ออบ> </

ขอดองโล่ออบไว้ก่อน  อ่านอันนี้และติชมเค้าหน่อยนะ

เรื่องนี้เหมือนจะเรทแต่ไม่เรทนะ ประมาณ16.5+ (อะไร)

เค้ายังเป็นมือใหม่ คิๆ รักทุกคนที่อ่าน-..-


@zhiji_pp

ขอบคุณ : SHALUNTA&LOTTE

ปล. เปิดเพลงไปอ่านไปด้วย







 

เนื้อเรื่อง

@ผับใจกลางเมือง

     แสงสียามราตรีที่น่าลุ่มหลง  เสียงเพลงดังกึกก้องชวนให้ใจเต้น  ฤทธิ์ของแอลกอฮอลที่ทำให้ทุกอย่างเข้ากันได้ดีอย่างน่าลงตัว ทั้งจังหวะดนตรี แสงไฟสปอร์ตไลท์ที่เมื่อสาดส่องแล้วรู้สึกวาบหวิว  ผู้คนที่เต้นส่ายสะโพกโยกย้ายอย่างเมามันส์อย่างไม่มีใครยอมใคร  คืนนี้เป็นราตรีที่แสนยาวนานสำหรับเขาแน่ๆ…

    ‘จองแดฮยอน ’  ชายหนุ่มหน้าตาดีที่อยู่ในชุดสูทแสนเท่ นั่งเอนหลังอยู่บนโซฟาสีแดงใหญ่ ท่ามกลางสาวๆเซ็กซี่รุมล้อมเขาอยู่ไม่ห่าง  ขาเรียวยาวที่นั่งไขว่ห้างกระดิกเบาๆอย่างเพลิดเพลิน แขนทั้งสองข้างโอบรอบไหล่ของสาวเซ็กซี่ทั้งสองคน  ปลายนิ้วเรียวยาวเคาะไหล่มนนั้นเบาๆไปตามจังหวะเพลง  สายตาคมมองไปรอบๆอย่างชอบใจกับบรรยากาศ โซนที่จองแดฮยอนนั่ง มองแวบเดียวก็สามารถบ่งบอกได้เลยว่าเขาเป็นลูกค้าวีไอพีของที่นี่ แน่ล่ะ..เขามาที่นี่ประจำนี่

“ ดื่มอีกสิคะ ”   เสียงเซ็กซี่ของสาวสวยที่นั่งข้างๆทำให้แดฮยอนละสายตาจากภาพบรรยากาศตรงหน้า  ก่อนที่จะหันไปสนใจแก้วที่เธอยื่นให้ ร่างสูงรับมาจิบเบาๆก่อนที่จะส่งคืนพร้อมหอมแก้มที่แต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอาง

“ ขอบคุณครับ ”

“ ดื่มนี่ด้วยสิคะ ”   เตกีล่าอีกแก้วถูกส่งมาตรงหน้าโดยสาวสวยอีกคน ซึ่งผู้ชายช่างเอาใจผู้หญิงอย่างจองแดฮยอนก็ไม่ปฏิเสธ  รับมาจิบอีกที ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะพรมจูบเบาๆที่ริมฝีปากอวบอิ่มตรงหน้าแทนคำขอบคุณ ทำเอาสาวๆแทบจะสลบ…ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อ ว่าคนตรงหน้าเนี่ย แบดบอยจริงๆ

“ ไม่ยุติธรรมเลยนะคะแดฮยอน  ทำไมลิซซี่ได้แค่จุ๊บแก้มล่ะคะ ”  หญิงสาวคนแรกบ่นตัดพ้อ ก่อนที่เตรียมจะลุกหนีอย่างแกล้งงอนร่างสูง  ซึ่งก็รู้อยู่แล้วว่าคนอย่างจองแดฮยอนไม่ปล่อยไปง่ายๆ

   ร่างสูงดึงข้อมือหญิงสาวจนเธอเสียหลักล้มลงมานั่งทับที่ตักของตน จนปลายจมูกโด่งซุกอยู่ที่ซอกคอหอมกรุ่นที่พรมน้ำหอมมาอย่างดี ซึ่งตอนนี้คนที่ถูกดึงมาให้นั่งบนตักสติหลุดลอยไปไกลแล้ว  ร่างสูงยิ้มน้อยๆกับผู้หญิงตรงหน้า ก่อนที่จะเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปกระซิบเสียงเซ็กซี่ข้างหูหญิงสาว

“ อย่างงอนนะครับคนดี  ไว้รอคืนนี้นะครับ ”  ทันทีที่พูดจบแก้มแดงที่แต่งแต้มเครื่องสำอางนั้นก็ยิ่งแดงขึ้นไปใหญ่  แดฮยอนหัวเราะเบาๆกับตัวเอง …ไม่รู้สิ มันดู …ตลกล่ะมั้ง

….หึ  ผู้หญิงก็อย่างงี้แหละ….

“ แดฮยอนไปเต้นกับซินดี้นะคะ ”  ผู้หญิงอีกคนที่นั่งร่วมโต๊ะเอ่ยปากชวน พร้อมกับเชยปลายคางของเขาด้วยนิ้วเรียวยาว   ร่างสูงปรายตาสำรวจคนตรงหน้า  กางเกงขาสั้นสีดำรัดรูป  เสื้อซีทรูแหวกอก  ถุงน่องตาข่ายที่ใส่แล้วดูเข้ากันกับขาเรียว รองเท้าบู้ทหนังที่ทำให้ดูเซ็กซี่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอคนนี้ต้องการอะไรจากเขา

…อ่อย…

ร่างสูงยิ้มสมเพชในใจ ก่อนที่จะจับมือบางที่เชยคางเขาอยู่มาจูบเบาๆที่ปลายนิ้ว

“ ไม่ดีกว่าครับ วันนี้ผมขอนั่งอยู่ตรงนี้ดีกว่า ”  หญิงสาวดูจะขัดใจกับคำตอบแต่เธอก็ยอมเดินจากไปแต่โดยดี

    แดฮยอนกวาดสายตามองไปรอบๆ เสียงเพลงยังชวนใจเต้นเหมือนเดิม สาวๆยังเซ็กซี่เหมือนเดิม  แสงไฟ  บรรยากาศก็ยังร้องแรงเหมือนเดิม  แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงเบื่อ…คงเป็นเพราะมันจำเจซ้ำซากละมั้ง

    เขากวาดสายตามองไปเรื่อยๆอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย ทันใดนั้นสายตาเขาดันสังเกตเห็นเด็กหนุ่มสองคนเด็กเข้ามาในร้าน คนหนึ่งเขาจำได้ เด็กตัวสูงๆ เป็นดีเจที่ผับนี้ ส่วนอีกคนหนึ่ง…ไม่คุ้นหน้าแฮะ  ใส่กางเกงยีนส์ซีดๆเสื้อยืดเก่าๆมา ท่าทางเงอะๆงะๆดูซื่อๆ เหมือนจะไม่เคยมาผับแฮะ  ตลก… แต่น่ารักดีแฮะ

“ จงออบ นั่งรอตรงนี้นะ ”

“ จะ..จุนฮง..ไหนบอกว่ามาทำรายงานไง ”

“ ขอทำงานก่อน เดี๋ยวพอกลับบ้านไปทำรายงานนะ นั่งอยู่ตรงนี้นะห้ามไปไหน ”

“ อ่าฮะ มาเร็วๆนะ ”

   เด็กหนุ่มตัวสูงพาเพื่อนไปนั่งที่บาร์ก่อนที่จะบอกลาไปทำงานของตัวเองก่อน  ส่วนคนที่ไม่เคยมาก็มองซ้าย มองขวาอย่างทำอะไรไม่ถูก จนบาร์เทนเดอร์ต้องเข้ามาถาม

“ รับน้ำอะไรดีครับ ”

“ น้ำ…น้ำเปล่าก็ได้ครับ ” ริมฝีบางบางขยับตอบอย่างเกร็งๆ

“ หือ ” บาเทนเดอร์ดูจะงงกับลูกค้าหน้าใหม่ตรงหน้า แหงล่ะ มีใครมาผับแล้วสั่งน้ำเปล่าบ้างล่ะ

“ อะ..เอ่อ  งั้นผมขอน้ำอะไรก็ได้ที่นึงครับ ”

“ ครับผม ” บาร์เทนเดอร์รับคำแล้วจะเตรียมมาให้เด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว  เด็กหนุ่มมองแก้วน้ำที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างชั่งใจ ก่อนจะยกขึ้นจิบและทำหน้าเหยเกออกมา

  แน่นอนว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ไม่รอดพ้นสายตาของจองแดฮยอนที่จ้องมองอยู่ตลอดตั้งแต่เด็กหนุ่มเดินเข้ามา เป็นสายตาเหมือนหมาป่าจ้องจะตะครุบลูกแกะไม่มีผิด  แดฮยอนหัวเราะกับตัวเองเบาๆ วันนี้มีเรื่องสนุกๆแล้วสินะ

“ หัวเราะอะไรคะแดฮยอน ” ลิซซี่..หญิงสาวคนเดิมเอ่ยปากถามอย่างสงสัย

“ ไม่มีอะไรครับ  ลิซซี่สนุกไปก่อนนะ เดี๋ยวผมมา ”

“ โอเคค่ะ  อย่านานนะคะลิซซี่ คิดถึง ”

แดฮยอนยิ้มรับก่อนที่จะจูบที่ขมับของเธอแล้วผละออกมา

…นานหน่อยนะครับ  วันนี้ผมเจอเหยื่อรายใหม่…

  ร่างสูงปรายตามองที่จุดมุ่งหมายก่อนที่จะเดินเข้าไปหา

…วันนี้หมาป่าจะล่อลูกแกะให้ติดกับนะครับ…

“ สวัสดีครับ ”

…หมาป่าเดินเข้าหาลูกแกะพร้อมหยอดคำหวานให้ลูกแกะตายใจ…

“ อะ สวัสดีครับ ” ร่างบางดูตกใจที่อยู่ดีๆมีคนแปลกหน้ามาคุยด้วย

“ ฮ่าๆ ไม่ต้องตกใจ เห็นนั่งอยู่คนเดียวเลยมาคุยด้วยเฉยๆ ”

“ ออ ครับ ” ร่างบางโล่งใจไปขั้นหนึ่งเมื่อเห็นรอยยิ้มของคนตรงหน้าที่แลดูเป็นมิตร  อย่างน้อยเขาก็มีเพื่อนนั่งคุยระหว่างรอจุนฮงล่ะนะ

…ลูกแกะตัวน้อย  ด้วยความซื่อ จึงผูกมิตรกับหมาป่าอย่างง่ายดาย…

“ ชื่ออะไรหรอครับ  พี่ชื่อแดฮยอน จองแดฮยอน ”

“ จงออบ มุนจงออบครับผม ” เสียงเล็กพูดพร้อมกับยื่นมือไปสัมผัสมือร่างสูงตรงหน้าที่ยื่นมาเพื่อเช็คแฮนด์เป็นมารยาท  ทันทีที่มือสัมผัสกัน ร่างบางถึงกับหน้าแดงวาบกับสัมผัสอุ่นที่มือของตน  ก่อนที่ร่างสูงจะผละออกมา  เขาไม่อยากให้ร่างบางเขินตายซะก่อน  แค่โดนมือแค่นี้ก็หน้าแดงแล้ว

    ร่างสูงหัวเราะชอบใจคนตรงหน้าอีกครั้ง … น่ารักแฮะ…  วันนี้เขารู้สึกมีความสุขกับลูกแกะตัวใหม่ตัวนี้จัง แบบนี้ถ้าปล่อยให้หนีรอดไปง่ายๆ ก็อย่ามาเรียกเขาว่าจองแดฮยอนเลย!

“ นายเพิ่งเคยมาหรอ ”

“  อืมม ความจริงผมก็ไม่คิดจะมาหรอกครับ เพื่อนพามาน่ะ  เหมือนโดนหลอกให้มาเลยเนอะ ฮะๆ ” ร่างบางหัวเราะให้กับความซื่อบื้อของตน  ที่คนตรงหน้ามองยังไงก็น่ารัก  เขาเริ่มชอบใจแล้วสิ

“ งั้นไหนๆก็มาแล้ว ลองนี้หน่อยเป็นไง ” ร่างสูงกวักมือเรียกบาร์เทนเดอร์  กระซิบอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะส่งแก้วที่มีน้ำสีแปลกๆมาตรงหน้าร่างบาง

… ใช่แล้ว  แผนของหมาป่าวันนี้ คือมอมเหล้าลูกแกะน้อยแล้วพาไปกิน :P…

“ เอ่อ…ผมไม่ค่อยชอบน่ะครับ เมื่อกี๊ลองชิมไปแล้วขมมากเลย ”

“ นี่มันคนละสี  ไม่ขมหรอก อร่อยครับผม ” ร่างสูงพูดพร้อมเอามือข้างนึงโอบไหล่ และมืออีกข้างก็ถือแก้วจ่อที่ปากร่างบาง

เขาน่ะ ได้ฉายาหมาป่าจองแดฮยอนจอมมือไวนะครับJ

    เมื่อจงออบไม่มีสิทธิที่จะปฏิเสธ เขาเลยจำต้องดื่มสิ่งที่ร่างสูงยัดเยียดมาอย่างช่วยไม่ได้  แต่เมื่อได้ดื่มเข้าไปครั้งนี้ ไม่เหมือนครั้งที่แล้ว มันออกแนว หวาน ..อร่อย

“ อร่อยใช่มั้ยล่ะครับ? ” ร่างสูงถามอย่างผู้มีชัย

     ร่างบางพยักหน้าเบาๆก่อนที่จะคว้าแก้วจากมือร่างสูงมายกขึ้นดื่มซะเอง  จงออบชอบของหวาน…  ร่างสูงเห็นดังนั้นก็ได้ใจ  เลยสั่งมาให้ใหม่

“ เอาอีกมั้ยครับ? ” แก้วแอลกอฮอลถูกส่งมาตรงหน้าร่างบางอีกแก้ว

" ไม่เป็นไรครับ " ร่างบางปฏิเสธอย่างเกรงใจ

 แดฮยอนมองอย่างรู้ทัน เขาเอื้อมมือมาปาดคราบแอลกอฮอล์ที่เลอะอยู่ที่มุมปากของร่างบาง 

" พี่รู้ว่านายชอบ กินซะเลอะเทอะ " 

ร่างบางจับริมฝีปากตัวเองตรงที่ร่างสูงสัมผัส ก่อนที่จะก้มหน้างุดอย่างเขินอาย แล้วก็ปฏิเสธไม่ได้อีก เมื่อแอลกอฮอล์แก้วใหม่แก้วนี้ถูกยกขึ้นมาจ่อริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง

" อีกแก้วนะครับ "

   แล้วก็เป็นอย่างนี้แก้วแล้วแก้วเล่า เมื่อร่างบางดื่มหมด ร่างสูงก็สั่งมาใหม่ และโน้มน้าวให้เขาดื่มได้สำเร็จทุกครั้ง

“ พอเถอะครับ พอดีผมเริ่มมึนหัว ”

เมื่อได้ยินดังนั้นร่างสูงก็ยิ่มอย่างมีชัย  ก่อนที่จะสั่งอีกแก้วเป็นแก้วปิดท้ายให้ร่างบาง

“ แก้วสุดท้ายนะครับคนดี ” ในเมื่อแดฮยอนบอกว่าเป็นแก้วสุดท้าย จงออบก็ปฏิเสธไม่ได้อีกตามเคย  มือเล็กเอื้อมมือไปคว้าแก้วมาแบบสั่นๆ เนื่องจากฤทธิ์แอลกอฮอลทำให้เขามึนมากเหลือเกิน ก่อนที่จะกระดกแก้วสุดท้ายจนหมด

“ ดีมากครับ ” แดฮยอนยิ้มอย่างพอใจในผลงานของตนที่ตอนนี้ทำให้ร่างบางตกอยู่ในภวังค์ได้ สังเกตได้จากดวงตาคู่สวยที่ตอนนี้ปรือใกล้จะปิดเต็มที่ และลิ้นเล็กที่ร่างบางเผยอออกมาเลียริมฝีปากล่างเพื่อลบความหวานของแอลกอฮอล์

…แกะน้อยตัวนี้จะยั่วพี่เกินไปแล้วนะครับ…

“ ตอนนี้ จงออบรู้สึกยังไงครับ ”

“ ง่วง.. ผมง่วง ” ร่างบางปรือตาตอบ ก่อนที่จะเอนหัวมาซบร่างสูง

“ เอ.. ง่วงอย่างนี้อยากหลับมั้ยครับ? ”

   ร่างบางชะงักกับคำถาม คิดประมวลผมอยู่ประมาณ1นาที ในขณะที่ดวงตาเยิ้มกำลังมองออกไปยังคนที่กำลังเต้นอยู่ตามจังหวะเพลง  พอคิดได้อย่างนั้นจึงสะบัดหัวไปมา พร้อมกับหันไปตอบร่างสูง

“ เต้น…ผมอยากเต้น ”  แม้คำตอบจะไม่ค่อยตรงใจแดฮยอนที่ต้องการให้จงออบบอกกว่าอยากหลับ แต่ก็นะเพราะความน่ารัก ทำให้แดฮยอนอดยิ้มไม่ได้

“ อ่า..จงออบง่วง แต่ไม่อยากหลับ? ”

“ไม่ครับ ..ผมอยากเต้น ..พี่แดฮยอนครับ …จงออบอยากเต้น ” ร่างบางหันมามองด้วยสายตาเยิ้มๆและคำพูดอ้อนๆ

…เขรรรรรรร้  แกะน้อยตัวนี้เมาแล้วน่ากินมากT..T แดฮยอนหิวแล้วครับบบ…

“ โอเคครับ งั้นไปเต้นกันเนอะ ”

  ร่างสูงคว้ามือร่างบางที่เดินโอนเอน ล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ไปกลางฟลอ ก่อนที่จะยืนรอดูว่าร่างบางจะทำยังไง

“ พี่..พี่แดฮยอน ...”

“ ครับผม ” หลังจากที่ลากคนอยากเต้นมากลางฟลอ ก็ไม่เห็นว่าเด็กดื้อคนนี้จะเริ่มเต้นแบบคนอื่น เห็นมองเลิ่กลั่กซ้ายขวามานานแล้ว

“ จงออบ… เต้นไม่เป็น.. (. . //) ” พอจบประโยคนี้ ร่างสูงอยากจะระเบิดเสียงหัวเราะของตัวเองให้กับความน่ารักของคนตรงหน้า วันนี้คนคนนี้ทำให้เค้าอยากหัวเราะมากจริงๆ น่ารัก น่ารัก น่ารัก อยากพูดคำนี้นับ100รอบ

“ ฮ่าๆๆๆ เดี๋ยวพี่สอน ”

“ ครับ ”

“ จงออบกำมือแล้วยกมือขึ้นมานะ ” ร่างสูงสั่งพร้อมกับทำให้ดู แต่ก็ต้องขำพรืดอีกครั้ง เพราะคนตรงหน้าเขาทำท่าเหมือนนร.โดนทำโทษเลยอ่ะ

“ฮ่าๆๆๆ  อุ้บ ที่นี้ส่ายเอว” ร่างสูงกลั้นหัวเราะแล้วสอนท่าต่อไปให้นักเต้นมือใหม่ตรงหน้า

“ฮะ…ฮ่าๆๆๆๆ” แล้วหมาป่าหนุ่มอย่างแดฮยอนก็เสียภาพพจน์โดยการอ้าปากหัวเราะค้างอย่างไม่ห่วงหล่อเพราะลูกแกะตรงหน้า  …จะไม่ให้ขำได้ยังไง เพราะตอนนี้คนตรงหน้าเขาส่ายเอวเหมือนตุ๊กตาที่หัวขยับดุ๊กๆที่อยู่หน้ารถ …จะว่าไปก็น่ารักนะ แต่ว่า..มันตลกอ้ะ ฮ่าๆๆๆๆ

“ พะ..พี่แดฮยอนหัวเราะอะไรT T”

“ ไม่ได้หัวเราะนะครับ คิก .. ส่ายเอวน่ะ ต้องตามจังหวะอย่างนี้นะครับ ”

    แดฮยอนเดินเข้าไปประชิดตัวร่างบางก่อนที่จะจับเอวบางของจงออบให้ส่ายตามจังหวะเพลง   จงออบก็เรียนรู้เร็วด้วยการส่ายเอวตามจังหวะมือของร่างสูง พร้อมลดมือที่กำไว้เหมือนนักเรียนโดนทำโทษมาโอบรอบคอคนตรงหน้า

…แกะน้อยมือไวนี่ครับ…

     ร่างสูงคิดในใจก่อนที่จะพาร่างกายบอบบางนั้นโยกตามจังหวะเพลงต่อ เมื่อเพลงดำเนินมาเรื่อยๆ ร่างบางรู้สึกสนุก จึงเลื่อนมือที่โอบรอบคอนั้นไปขยุ้มผมนุ่มของร่างสูง พร้อมกับโยกตัวแรงขึ้นอีกนึก  เสื้อยืดตัวเก่าที่ร่างบางใส่ เมื่อถูกแรงเหวี่ยงจากร่างกายของเจ้าของ ทำให้มันเลิกขึ้นมาเห็นหน้าท้องขาวมีกล้ามน้อยๆ และแน่นอน มือร่างสูงที่จับเอวร่างบางให้ตรงจังหวะตอนนี้ก็ได้อยู่บนเอวขาวที่ไร้เสื้อปกปิก ก็เสื้อมันเลิ่กขึ้นไปแล้วนี่นา

    จงออบที่โยกตัวอย่างเมามันส์อยู่สักพัก ก็เริ่มโน้มหน้าเข้ามาใกล้แดฮยอน พร้อมทั้งกัดริมฝีปากอวบอิ่มของร่างสูงพร้อมทั้งพึมพาเบาๆ โดยที่ถอนริมฝีปากออกไม่กี่เซน

“ นุ่ม..เหมือนเยลลี่..ชอบจัง ”

…เด็กมันยั่ววว!!!!!!!!! อ้ากกกกกกก…

ตอนนี้สติของแดฮยอนหลุดกระเจิง เตรียมจะคว้าร่างบางตรงหน้ามาจูบซ้ำ แต่ก่อนที่จะได้ทำอย่างนั้นก็รู้สึกถึงแรงกดที่ไหล่ พร้อมทั้งลมหายใจอุ่นที่ต้นคอ ร่างบางตอนนี้ได้ฟุบอยู่ตรงหัวไหล่เค้าแล้ว

“ ง่วงแล้ว… จงออบง่วงแล้ว ” ริมฝีปากบางพูดเบาๆข้างใบหูของร่างสูง …ยั่วววว  ยั่วที่สุดดดT T

“ แล้วไม่อยากเต้นแล้วหรอครับ ”

“ ไม่..จงออบไม่เต้นแล้ว …จงออบจะนอน ”

… เหยดดดดดดดด  ลูกแกะจะนอนแล้ว<3…

“งั้น…นอนนะครับ”

พูดจบร่างสูงก็อุ้มร่างบางออกจากผับไป…ไปไหนน่ะหรอ  แกะน้อยของเขาง่วง ก็ต้องพาแกะน้อยของเขาไปนอนไง:P

…เมื่อลูกแกะอยากนอน  เขาก็พามานอน เขาเป็นคนไม่ดีตรงไหน?  ตอนนี้ร่างของจงออบนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงคิงไซต์ในโรงแรมชื่อดังย่านใจกลางเมือง โดยมีจองแดฮยอนนอนอยู่ข้างๆ ใช้มือลูบหัวอย่างอ่อนโยน หึๆ เขายังไม่ได้ทำอะไรลูกแกะตัวน้อยหรอก ลูกแกะกำลังหลับ ถ้าหมาป่าไปกินก็เป็นการรบกวนแย่นะสิ

 “ อืม ..” เสียงของร่างบางที่นอนหลับอยู่ข้างๆครางเบาๆเหมือนเริ่มรู้สึกตัว แต่ก็ยังไม่สร่างแอลกอฮอล์อยู่ดี  ซึ่งร่างสูงก็รอจังหวะนี้มะนานแล้ว  

“ ตื่นแล้วหรอครับ ” ร่างสูงพูดกับคนที่ปรือตาขึ้นมาอย่างมึนๆ

“ ที่นี่…ที่ไหน…”  ร่างบางเอ่ยปากถามแสงแหบ แต่ทำไมร่างสูงมองว่ามันเซ็กซี่ดีนะJ

“ ที่นอนของแกะน้อยไงครับ ”

“ ตะ..แต่ทำไม…ร้อน ”

เหยดดดดด เขาไม่ได้ใส่ยาอะไรลงไปนะ ทำไมร้อน ยั่วชัด!

“ ร้อน? ก็ถอดเสื้อสิครับ ” โอกาสของจองแดฮยอนมาแล้ว!

“ เสื้อ…ถอด…ถอดให้หน่อย ”

… เหยดเขร้ ให้ถอดให้อีกT//T…

ร่างบางยกมือให้ถอดเหมือนเด็กๆ  เมื่อร่างสูงดึงเสื้อยืดเก่าๆขึ้น จนหลุดออกมาจากปลายแขนร่างบาง  ก็เผยผิวเนียนขาวที่บ่งบอกถึงการดูแลรักษาอย่างดี พร้อมกล้ามท้องเล็กๆเซ็กซี่นั้น … จองแดฮยอนไม่ทนนนนTT…

“ พี่ร้อนมั้ย  ผมถอดให้บ้างนะ ” ร่างบางใช้มือเกี่ยวเสื้อเชิ้ตสีขาวของร่างสูงออกอย่างชำนาญ ในตอนนี้จองแดฮยอนไม่ทน  เขาซุกซอกคอขาวนั้นอย่างหื่นกระหาย

…หมาป่ารอเวลาที่จะกินลูกแกะมานานแล้ว…

“ผม..ต้องการ..”  เสียงร่างบางกระซิบที่ใบหูก่อนจะขบกัดเบา

“ผม …ต้องการพี่….” เป็นคำพูดสุดท้ายที่จงออบพูด ก่อนที่  …

-ฉึก-

ก่อนที่ปลายมีดแหลมจากมือของจงออบจะกดฝังลงที่กลางหลังแดฮยอน

“อึก..”

“ทำไมพี่ไม่ยอมให้ผมพูดให้จบนะ … ผมแค่จะบอกว่า…ผมต้องการให้พี่ตาย..”

 แดฮยอนมองจงออบอย่างไม่เข้าใจ …ร่างบางที่ดูใสซื่อ  ตาคู่สวยที่ดูแล้วยิ่งน่ามองตอนนี้กลับกลายเป็นมีความโกรธแค้นอยู่ในดวงตาคู่นั้น

“ทะ..ทำไม”  แดฮยอนถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ โดยที่สายตามองตามร่างบางที่ลุกจากเตียงและเดินไปใส่เสื้อ

“ทำไมงั้นหรอ!” จงออบตวาดเสียงลั่น ก่อนที่จะเดินกลับมา ใช้ปายมีดแหลมที่ดึงออกมาจากหลังของร่างสูง เชยคางหนาให้มองมาที่ตน

“ พี่มองผมสิ….รู้สึกว่าคล้ายใครบ้างมั้ยครับ ” ริมฝีปากบางที่เคยน่าจูบ เหยียดยิ้มแบบน่าเกลียดพร้อมกับเอ่ยคำถาม…

  ร่างสูงใช้เวลามองหน้าร่างบางด้วยสายตาเหน็ดเหนื่อย..และเจ็บปวดจากแผลที่กลางหลัง

“ หึ คิดว่าทำหน้าแบบนั้นแล้วผมจะสงสารหรอครับ มองดีๆสิครับว่าผมเหมือนใคร ” ร่างบางเอ่ยปากถามอีกครั้ง

  ตอนนี้แดฮยอนอยากจะหนีออกไปจากตรงนี้ เขากลัว…กลัวคนตรงหน้า  แต่เพราะปลายมีดแหลมที่เชยคางเขาอยู่ ทำให้เขาต้องมองอย่างเลี่ยงไม่ได้ … เมื่อมองแล้วเขารู้สึกว่าคนตรงหน้า..เหมือน…

“จีแอ...?”  ร่างสูงพึมพา เมื่อรู้สึกว่าคนตรงหน้าคล้ายกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นคนรักเก่าของเขาเหลือเกิน

“หึๆ จำได้แล้วหรอครับ นั่นแหละครับพี่สาวผมเอง”

“!!”

“ไม่ต้องทำหน้าตกใจอย่างนั้นหรอกครับ  ตอนนี้เธอตายแล้วล่ะ”

“!!”

“ว้า  ทำหน้าอย่างงี้อีกแล้ว  พี่แดฮยอนตกใจนี่ไม่หล่อเลยน้า” ร่างบางใช้ปลายนิ้วเกลี่ยใบหน้าของเขา  ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงชอบ แต่ตอนนี้ เขากลัว…แล้วก็ขยะแขยง

“ทะ..ทำไม”

“ ทำไมงั้นหรอ! พี่ถามว่าทำไมงั้นหรอ! พี่รู้มั้ยว่าทำไมเธอถึงตาย เพราะพี่ไง! เพราะพี่บอกเลิกเธอไง! พี่รู้มั้ยว่าเธอเสียใจมากจนฆ่าตัวตาย ! เธอฆ่าตัวตาย!!!” จงออบตะโกนออกมาพร้อมกันน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตาที่ เต็มไปด้วยไปแค้น  เกลียดชัง..และเสียใจ

“ ขะ…ขอโทษ” …กลัวมาก ตอนนี้คนอย่างจองแดฮยอนรู้สึกกลัวจนอยากหายไปจากตรงนี้

“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ  วันนี้พี่ก็จะได้ไปหาเธอไง ด้วยมีดเล่มนี้ มีดที่เธอใช้ฆ่าตัวตาย ” ร่างบาใช้มีดกรีดไปตามใบหน้าของแดฮยอนช้า พร้อมกับพูดพร่ำเพ้อ

“ พี่รู้มั้ย ..วันนั้นผมห้ามพี่สาวเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง พี่สาวของผมพูดถึงแต่พี่!และเธอก็ทำร้ายตัวเองจนจากไป!”

“อึก..”  ร่างบางกรีดปลายมีดไปตามใบหน้าและไล่มาที่คอของแดฮยอน

“ผมก็อุตส่าห์ตามหาพี่จนเจอ ทำตัวอินโนเซ้นท์ หึๆ พูดง่ายๆนะ ก็อ่อยพี่ไง”

“อยะ..อย่า….” ใบมีดกรีดไล่ลงมาถึงหน้าอกแกร่ง  

“พี่ผิดเองนะครับ พี่แดฮยอน”

“มะ..ไม่”

“ฝากทักทายพี่สาวผมด้วยนะครับ  ลาก่อน”

-ฉึก-

ปลายมีดคมกรีดลงบนร่างกายแดฮยอนที่สุดท้าย  ทำให้ร่างสูงขาดใจไปอย่างเฉียบพลันโดยไม่มีเสียงเล็ดลอดใดๆออกมา… เดาไม่ยากว่าตรงไหน

…หัวใจ…

…หมาป่าหลงกลลูกแกะน้อยที่มาเพื่อแก้แค้น…

…ลูกแกะที่ใสซื่อบริสุทธิ์กลับกลายเป็นนายพรานและฆ่าหมาป่าตายในอึดใจเดียว…
________________________________________________END_______________________________________________________
เป็นยังไงติชมได้นะ ปล.ถ้ามีคำผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ 

:)  Shalunla